Co nas niepokoi teraz najbardziej: odwołane zajęcia, odroczone plany wakacyjne, wstrzymane projekty i kontrakty, a przez to obawa przed problemami finansowymi, czy jednak silniejszy jest lęk o bliskich, o zdrowie swoje i rodziny?

A może wręcz obawa o życie? Może właśnie tego boimy się najbardziej? 

O co tak naprawdę nam teraz chodzi? Nie społeczeństwu, nie naszej rodzinie, przyjaciołom, ale nam – mi, tobie? Co niepokoi tak bardzo, że zatrzymuje nam oddech, a może skłania do żartów z tych, co wykupują ryż i papier toaletowy? No właśnie, skąd w nas ta panika, a u niektórych obśmianie niepokoju i strachu?

Dlaczego akurat tak, a nie inaczej reagujemy? Co się w nas dzieje? 

Zatrzymajmy się i poczujmy czy jednak gdzieś tam nie tli się w nas pewnego rodzaj ulga, że możemy na te kilka dni, tygodni, a może miesięcy, odpuścić pogoń, ściganie się – jeśli nie z innymi, to z samym sobą?

Może gdzieś tam czai się pewien rodzaj nadziei na chwilę zatrzymania, czasu dla dzieci, na spokojne patrzenie jak jedzą śniadanie, bawią się, czytają?

Może w końcu możemy pogłaskać kota, psa i poczuć tak dogłębnie jakie to kojące uczucie? Może ten kryzys, który niewątpliwie stał się naszym udziałem, to doskonały moment na zwolnienie i poczucie w końcu (właśnie poczucie, a nie myślenie, mówienie o tym) jak się czujemy w tej sytuacji niepewności, zagrożenia, zalewu niepokojącymi informacjami?

Być może konieczność pozostania w domu, to szansa na nadrobienie zaległych lektur, filmów? Szansa na dostrzeżenie w oczach bliskiej osoby tego błysku za którym tak tęsknimy albo uświadomienia sobie w końcu, że pora na zmiany, bo tego błysku już od dawna nie ma?

Może to szansa na obudzenie zmysłów i pozwolenie sobie na czucie smaku i zapachu kawy zaparzonej w domu i jednocześnie poczucie tęsknoty za tym, aby wypić ją z przyjaciółką w ulubionej kawiarni, na pierwszy marcowym słońcu? Być może teraz wieczorne przytulenie dziecka stanie się już na zawsze bardziej czułe, świadome?

To także może być doskonały czas na zobaczenie siebie w szerszym kontekście: ja- społeczeństwo, ja – natura. Czas uświadomienia sobie, że jesteśmy współpołączeni, współzależni, współtworzeni jeden przez drugiego?

Ja, zdrowa, bez objawów zakażenia mogę jednak zarażać innych, tych starszych, o słabszym zdrowiu. Pełna energii podejmuję więc decyzję zostać w domu, po to by nie zarazić kogoś innego. To może być dla mnie niewygodne, może powodować irytację, może jeszcze nie teraz, ale za kilka tygodni pewnie tak.

Ale zostaję, bo nie jestem oddzielona od świata, a ci “inni” to tak naprawdę ja.

Odnoszę wrażenie, że w najbliższych tygodniach mamy szansę na doświadczenie bardzo specyficznej formy troski, a nawet wręcz czułości, względem nie tylko bliskich, kochanych osób, ale także tych obcych, którzy nagle okazują się z nami połączeni. I być może uda nam się w końcu zastopować myślenie, mówienia, a przełączyć na czucie siebie i innych? 

To naprawdę doskonała okazja do naszej praktyki odkrywania i pogłębiania świadomości ciała.

Poczujmy, odczujmy, wczujmy, wyczujmy się w końcu! W pełni.

______________

  • Jak oswajać odczucia z ciała, aby w trudnych momentach nas wspierało?
  • Jak nawiązać relację ze swoim ciałem?
  • Jak wprowadzić uważność w codzienne życie?
  • Jak budować swoje zasoby, które wesprą nas w trudnych momentach?
Przećwiczymy to podczas najbliższych wiosennych warsztatów – szczegóły TUTAJ 

 

 

Agnieszka Bonar-Sadulska –

Certyfikowana trenerka rozwoju osobistego (Holistyczna Szkoła Trenerów).

Z wykształcenia biotechnolog, przez ponad 10 lat pracowała jako wykładowca przybliżający zagadnienia związane ze zdrowiem, leczeniem naturalnym i holistycznym podejściem do profilaktyki chorób.

Od ponad 15 lat zaangażowana w rozwój osobisty, stopniowo odkrywa coraz większą przestrzeń do dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi. Założycielka CORrelation – przestrzeni do rozwijania  świadomości ciała. Prowadzi warsztaty dotyczące odkrywania i rozwijania świadomości ciała oraz praktykowania uważności poprzez ciało.

Współtworzy Fundację Willigisa Jagera „Mądrość Wschodu i Zachodu. Współautorka bloga www.wszystkoJEDNO.org (regularne publikacje dotyczących obszaru ciała) oraz redaktorka książek wydawanych przez Fundację. Zaangażowana w praktykę zen w ramach świeckiej linii zen Pusta Chmura.

Uczestniczy w warsztatach i szkoleniach szeroko rozumianego rozwoju osobistego. Ukończyła:

  • 4-stopniowe szkolenie „Focusing Relacji Wewnętrznych” (prowadzone przez Agnieszkę Klimek, Focusing.pl)
  • roczny Kurs Rozwoju Osobistego „Być sobą” (organizowany przez Instytut Rozwoju Osobistego Euphonia)
  • dwuletni cykl szkoleń z Psychobiologii (prowadzony przez dr n.med. Marzannę Radziszewską-Konopkę)
  • szkolenie „Psychonenealogia. Ukryte przekazy rodzinne oraz geneosocjogram” (prowadzone przez dr Barbarę Tyboń)
  • warsztat „Świadomość ciała” (prowadzone przez Michaela Randolpha, Laboratorium Psychoedukacji)
  • warsztat „Wprowadzenie do metody TRE” (prowadzone przez Magdalenę Kotwicką, Wrocławskie Centrum Leczenia Bólu ArsMedis; warsztat nie daje uprawnień do pracy z innymi tą metodą)
  • warsztaty “Wprowadzenie do Somatic Experiencing” SE-Intro (prowadzone przez Anne Janzen, Instytut Terapii Psychosomatycznej)

Sprawdź ofertę warsztatów, które prowadzi Agnieszka

ZOBACZ TERMINY >>

Dodaj komentarz

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zapisz się <span> do newslettera </span>

Zapisz się do newslettera