Czy czujesz się kochaną córką? - CORrelation

Relacja matka- córka. Ta wymarzona, idealna i ta prawdziwa, codzienna, znana wielu z nas aż za dobrze. Powiedzmy sobie szczerze: to nie jest łatwy temat i trzeba naprawdę sporej odwagi oraz świadomości, żeby pracować w tym obszarze, a jednocześnie efekt tych starań czy choćby podejmowanych prób oraz zmiany jakie pojawiają się w różnych dziedzinach życia, poczucie wolności, które temu towarzyszy, są tego warte. Nawet jeśli popłyną łzy, to uśmiech i tak pojawi się. Na pewno.

Jeśli więc zastanawiasz się czy jesteś kochaną córką – i dopuszczasz do siebie myśl, że nie, jeśli czujesz się odpowiedzialna za pomyślność wszystkich z wyjątkiem siebie samej i uważasz, że potrzeby oraz oczekiwania twojej matki są ważniejsze niż twoje, to najprawdopodobniej jest to temat dla Ciebie.

Podobnie, jeśli uważasz, że na miłość musisz sobie zasłużyć, że twoja matka potrzebuje twojej ochrony – także przed świadomością, że sprawia ci ból. Niektóre z nas wręcz ukrywają przed mamą swoje uczucia i pewne fakty z życia a obawy, że mogą zostać wykorzystane przeciwko nam.

Spora część córek z “matczyną raną” czuje wyraźnie, że potrzebuje do życia cudzej aprobaty, że tylko wtedy ich poczucie wartości ma sensowny poziom. “Matczyna rana” daje o sobie znać także wtedy, kiedy pojawiają się obawy czy same możemy być wystarczająco dobrymi matkami, albo wręcz czy uda nam się stworzyć satysfakcjonujący związek.

Wszystkie przekonania, niepewności, jak i – powiedzmy to wprost  – cierpienie, są następstwem emocjonalnej rany, którą określamy właśnie  “matczyną raną”. Pamiętajmy także, że każda relacja matka-córka jest inna, każda ma swoje odcienie, w każdej zdarzają się dobre momenty, jak i te trudne, wszystko zależy m.in. od osobowości i doświadczenia naszej matki, od jej historii życiowej, samoświadomości.

Nie powinno to jednak być usprawiedliwieniem ich zaniedbań, także emocjonalnych, względem dzieci. Warto jednak spojrzeć na całość z szerszej perspektywy, a potem, zanurzyć się w tym temacie głębiej. 

W ramach pracy z “matczyną raną” mówi się najczęściej o kilku typach: o matce głęboko narcystycznej, matce zaborczej, despotycznej, ale także takiej, która sama wymaga matkowania jej, jak i matce wyrodnej, brutalnej.

 Matka głęboko narcystyczna 

“Ale czy pomyślałaś o mnie?” – oto jej podstawowe pytanie, motywacja, oczekiwanie, szantaż emocjonalny względem nas. To kobieta kompletnie zajęta sobą, a jednocześnie niepewna siebie, a w związku z tym potrzebująca potwierdzenia, że jest ważna w czyimś życiu. W stosunku do córki na porządku dziennym są z jej strony szyderstwa, drwiny, krytyka. Innych ludzi, a więc także własne dziecko, traktuje instrumentalnie.

Matka zaborcza 

“Jesteś całym moim życiem!” – na pierwszy rzut oka może wydawać się, że jest to wyznanie miłości, tymczasem relacja z tego typu matką jest osaczająca. To osoba, która przekracza granice dzieka i nadużywa emocjonalnie córkę. Taka matka boi się, że zostanie kiedyś sama, że zostanie opuszczona przez dziecko nie tylko fizycznie, ale też emocjonalnie.

Matka despotyczna

“Bo ja tak powiedziałam!” – to jej podstawowy argument w rozmowie z córką. Jest osoba bardzo kontrolującą, żyje w poczucie, że życie wymyka się jej z rąk, a więc próbuje zrekompensować to sobie w relacji z osoba słabszą, czyli dzieckiem. Taka matka jest kategoryczna, krytyczna, nie stroni też od drwin i szyderstw, mimo że rzadko krzyczy czy manipuluje. Potrafi zniszczyć w córce poczucie wartości i godności, a zaszczepić perfekcjonizm, brak asertywności, a także brak szacunku do innych ludzi.

Matka wymagająca matkowania

“Liczę na ciebie, na to, że zajmiesz się wszystkim” – to zdanie wcale nie brzmi tak krzywdząco na pierwszy rzut oka, tymczasem córki takich matek czują się uzależnione od nastroju matki, która nie potrafi zadbać o siebie, o swoje sprawy. To kobieta, która często choruje na depresję, jest wycofana społecznie i rodzinnie. Tego typu matka to osoba niedojrzała, nie potrafiąca zaopiekować się dzieckiem, ani zająć jego wychowaniem. Córki wychowywane w takiej atmosferze są zwykle zaradne, dobrze zorganizowane, odpowiedzialne, a jednocześnie fatalnie radzą sobie ze swoimi własnymi potrzebami. To osoby, które nie potrafią prosić o pomoc i nie pozwalają na zajęcie się sobą.

Matka wyrodna, zdradziecka, brutalna 

“To ty zawsze stwarzasz problemy” – to usłyszymy od kobiety pozbawionej uczuć wyższych, czasami wręcz sadystycznej, psychopatki. Może to być także matka, która jest sama tak bardzo zastraszona, że nie potrafi obronić własnych dzieci. Zdradza więc niemal dzieci, nie potrafi ich ochronić nawet przed maltretowaniem czy molestowaniem.

Określenie jaki typ prezentowała – lub nadal prezentuje – nasza mama to ważny, często pierwszy krok do zajęcia się swoją raną. Pomaga to uświadomić sobie na czym zbudował się w nas żal do matki, co jest źródłem blokad i emocjonalnej niestabilności. 

Teraz przed nami kolejne kroki a wszystko po to, aby uzdrowić matczyną ranę.

____